تعریف پلاستیک تجزیه پذیر

پلاستیک قابل تجزیه به این معنی است که در شرایط خاص، مواد پلاستیکی می توانند تحت فرآیندهای شیمیایی، فیزیکی یا بیولوژیکی قرار گیرند و به مولکول ها یا ترکیبات کوچکتر تجزیه شوند. این فرآیند تجزیه به پلاستیک اجازه می دهد تا حجم و جرم خود را کاهش دهد و در نهایت آن را به ترکیبات ساده تری مانند آب، دی اکسید کربن، متان و غیره تبدیل کند و یا توسط میکروارگانیسم ها به مواد قابل پذیرش توسط محیط تجزیه شود.

پلاستیک تخریب شده را می توان به روش های مختلفی به دست آورد:

تخریب نوری: برخی از پلاستیک‌ها تحت تأثیر نور خورشید یا پرتوهای فرابنفش تحت واکنش‌های اکسیداسیون قرار می‌گیرند و در نتیجه زنجیره‌های مولکولی شکسته و از بین می‌روند.

تخریب حرارتی: در شرایط دمایی بالا، زنجیره‌های مولکولی مواد پلاستیکی ترک خوردگی و تجزیه را تسریع می‌کنند و مولکول‌های کوچک‌تری را تشکیل می‌دهند.

تجزیه زیستی: برخی از پلاستیک ها می توانند توسط میکروارگانیسم ها تجزیه شوند و مولکول های پلاستیک از طریق متابولیسم میکروبی به آب، دی اکسید کربن، مواد آلی و غیره تبدیل می شوند.

تخریب شیمیایی: برخی درمان های شیمیایی می توانند شکستن و تجزیه مولکول های پلاستیک را به مواد ساده تر تسریع کنند.

هدف از تخریب پلاستیک کاهش تاثیر منفی پلاستیک بر محیط زیست است. این می تواند زمان وجود طولانی مدت پلاستیک ها را کاهش دهد، چرخه زندگی پلاستیک ها را کوتاه کند و آسیب احتمالی به محیط طبیعی و موجودات زنده را کاهش دهد. با این حال، کارایی و امکان‌پذیری تخریب پلاستیک به مواد خاص و شرایط تخریب بستگی دارد و روش‌ها و مواد مختلف تخریب ممکن است سرعت‌ها و اثرات تخریب متفاوتی داشته باشند.